قالیچه ترکمن قفسه گل را باید جزو یکی از جذاب ترین نقشه های ترکمن ها دانست. بافندگانی ترکمنان را باید یکی از قطب های بافندگی در ایران دانست. طرح و نقوش خاص ترکمن‌ ها در طول قرون متمادی هنوز پابرجا مانده‌اند و جزو نقوش اصیل آنان بشمار می‌رود.

ترکمن‌ها همچون دیگر اقوام کوچ‌نشین و روستاییان به جز قالی، دستبافته‌های متنوعی دارند که نیازهای زندگی کوچ نشینی و نیمه کوچ نشینی را برآورده می‌کند. بافته‌های گوناگونی مانند رو زینی، جوال، خورجین، قاشقدان، آینه دان، نمکدان، انواع بافته‌هایی که برای بستن و پوشاندن وسایل چادر و زینت چادرها به کار می‌رود.

برای مواد اولیه در فرش‌های قدیم فقط از پش هم برای پرز و هم برای تار و پود استفاده می‌کردند. اما امروزه گرایش به نخ پنبه برای تار و پود افزایش یافته است. از نظر رجشمار فرش اصیل ترکمن در محدوده فرش‌های نسبتا درشت بافت بوده اما گرایش به ریزبافی به ویژه در فرش های ایل تکه تا حد فرش های ۴۰ و ۵۰ رج دیده می شود.

به طور کلی بیشتر نقشه های ترکمن اصیل همه تکراری هستند، یعنی از تکرار یک یا چند نقشمایه شکل می‌گیرند. ترکمن ها هم مانند اقوام دیگر در قالی‌های خود از نقوش جانوری و گیاهی و نقوشی که برگرفته از آداب و رسوم و اعتقادات است بهره گرفته‌اند. گاهی چندین نقش در یک مجموعه هشت ضلعی بافته می‌شود که نام این مجموعه «گل» یا «گول» است.

این نقشمایه‌ها اکنون در قالی ترکمن دارای بیش از بیست شکل مختلف است. گل همان چیزی است که در میان عشایر و روستاییان فارسی زبان حوض نامیده می‌شود و گل ترکمنی همان ترنج است و در نقشه قالی ترکمنی تکرار می‌شود.

بعضی از گل‌ها مشخصه طایفه خاصی از ترکمن است که به نام همان طایفه نیز شناخته می‌شوند مانند سالور گل، تکه گل، ساریک گل، ارساری گل و … برخی دیگر در بین طوایف مشترک بافته می‌شود.

این قالیچه با زمینه کرم با نقشمایه قافسه گل یا قفسه گل جزو نقش های پرکاربرد ترکمنی است که باید آن را یکی از جذاب‌ترین نقشه های ترکمنی دانست.