فرش هایی که به جام جهانی نرسید!

رییس مرکز ملی فرش قول داده بود که با هماهنگی های صورت گرفته قرار است در جام جهانی، نمایشگاه فرش در دوحه قطر برگزار شود.

فرحناز رافع در ادامه این خبر که روز ۲۹ مردادماه در سایت مرکز ملی منتشر شده، چنین گفته بود: «در حال حاضر بستر مناسبی برای صادرات فرش دستباف را فراهم کرده‌ایم به طوری که برای حضور در نمایشگاه قطر ۲۰۲۲ از تولیدکنندگان و صادرکنندگان دعوت کردیم تا در این رویداد بزرگ شرکت کرده و محصولات خود را عرضه کنند. راه‌اندازی نمایشگاه فرش دستباف در حاشیه بازی‌های جام جهانی قطر ۲۰۲۲ در میزان صادرات و ارزش افزوده این هنر صنعت تاثیر زیادی دارد.»

گویا وعده و وعیدهای محمدمهدی برادران، معاون صنایع عمومی وزیر صنعت، معدن و تجارت و فرحناز رافع در برپایی نمایشگاه فرش و جبران بخشی از مشکلات صادراتی تولیدکنندگان و صادرکنندگان فرش پوچ از آب درآمده است.

پس از اهدای فرش ابریشم به پوتین و حاشیه‌های بعد از آن، نمایشگاه بیست و نهم که شهریورماه برگزار شد انتقادات بسیاری به مرکز ملی فرش شد چراکه شرکت‌‌کنندگان در این رویداد اقتصادی بعد از چند سال تعطیلی به تخصیص غرفه‌ها اعتراض داشتند از جمله سالن ویژه‌ای که در اختیار «قنبری‌نیا» اهداکننده فرش به رییس جمهور روسیه قرار گرفت.

در همین نمایشگاه شایعات و ادعاهایی مطرح شد که آقای قنبری‌نیا به عنوان نماینده کشورمان برای برپایی نمایشگاه فرش در دوحه انتخاب شده است که حضور وی در نمایشگاه صنایع دستی در جزیره کیش به این شایعه قوت بخشید ولی در ادامه این شایعه هم رنگ باخت!

در ادامه و با موج‌سازی رسانه‌ای رییس مرکز ملی فرش و معاون صنایع دستی وزرات صمت مبنی بر برپایی نمایشگاه فرش در حاشیه برگزاری جام جهانی قطر، امیدی حداقلی برای تجار ایرانی شکل گرفت ولی با گذشت بیش از یک هفته از برگزاری این رویدار جهانی هنوز هیچ خبری از تحقق وعده و وعیدهای مسئولان و متولیان فرش نیست. باید گفت وقتی با متولی دولتی فرش دستبافت گذشته از آمارسازی‌هایی که می‌کند یا اخبار غیر واقعی همچون صادرات فرش و واردات خودرو جای آن، برخوردی صورت نمی‌گیرد همین می‌شود که گهگداری وی برای نشان دادن خود شروع به مصاحبه و انتشار وعده و وعیدها پوچ می‌کند.

جامعه و اهالی فرش بارها به وزیر در زمینه وضعیت اسفناک تولید و فرش دستبافت نامه نوشته‌اند ولی وزیر صمت که در آستانه از دست دادن وزرات بود هنوز به درخواست‌های اهالی فرش توجهی نکرده است و همچنان امور فرش کشور دست کسی است که هیچ سررشته و تخصصی از این هنر چندهزار ساله ندارد.