قالیبافی لرستان، سلسله و دلفان و کوهدشت
قالیبافی در مناطق سلسله و دلفان و کوهدشت بیشتر در گروه لچک ترنج و ترنجی قرار می‌گیرد. از مهمترین مناطق بافت در سلسله می‌توان منطقه هنام شامل روستاهای پرسک، سراب، بردبل، روستای دو آب و همچنین منطقه عمومی یوسف‌وند که شامل چندین روستا از جمله دره تنگ و دکاموند و … همچنین روستای اطراف فیروزآباد و منطقه جوانمرد سیاهدول و ندر می‌توان نام برد.
قالی با طرح دو پوهه که تاثیر گرفته از قالی همدان است و دارای ساختاری متفاوت نسبت به گونه‌های رایج استان لرستان هم باید اسمی به میان آورد. وجود درخت سرو در مرکز قالی و انواع پرندگان و حیوانات زیبایی خاصی به آن بخشیده است. همچنین همجواری با شهرهایی چون نهاوند، ملایر و باعث شده تا قالی هایی مانند گله گلی نهاوند و گل حیدری رواج پیدا کند.
بخش خاوه روستاهای کفراج (شمالی و جنوبی)، امیر و چراغ مراکز بافندگی نور آباد هستند که بافته‌هایشان شامل گبه یا گوه و گلیم یا له است که برای پوشاندن کف محل اسکان از آن استفاده می شده است. از دیگر بافته های منطقه الشتر و نورآباد که در هر دو منطقه تولید می‌شده هور، نمکدان یا خوانیه، هُرجک یا خورجین است.
قالیبافی کوهدشت
اما باید از طرح ها و نقوش منطقه کوهدشت هم نام برد. بارزترین طرح های قالی در این منطقه گل و خار و چنار بوده و طرح های دیگر مناطق قالیبافی مانند عشوند کله گلی ، تویسرکان و نجفوند نیز کم و بیش بافته می شود.
مراکز مهم قالیبافی در کوهدشت درب گنبد، هومیان، کشماهور و زیر تنگ آسیاب هستند. گونه سرطرهان توسط عشایر و روستانشینان این منطقه بافته می‌شود. در منطقه کوهدشت قالی هایی که بافته می شود با نام کلی گَوه (گبه) شناخته می شوند. گونه سرطرهان هم توسط عشایر و روستانشینان این منطقه بافته می‌شده که نقشه آن معجونی از نقشه های لری و کردی است مصرف محلی داشته و جایگاه خود را برای ورود به بازارهای اقتصادی مثل سایر گونه های فرش لری نیافته است.
