فرش تویسرکان
فرش تویسرکان همانند فرش های مناطق اطرافش همچون نهاوند و ملایر دری گرانبهاست در غرب کشور. نقشه های هندسی با حوض های بلند و بزرگ، زیبایی خاصی به این دستبافته ها داده است.
فرش تویسرکان نقشه‌های مختلفی دارد همچون «آصادقی»، «مالیچه» یا همان اژدر و زاغه. در بیشتر دستبافته های منطقه تویسرکان گذشته از اشکال هندسی می‌توان پرنده و حیوانان چهارپا هم به وفور دید. باید گفت اندازه های دستبافته هایی که در گذشته در این منطقه بافته می شدند در اندازه های ذرع چارک، ذرع و نیم، قالیچه، میانه و پرده‌ای است و کمتر فرش های بزرگ پارچه از بافندگان آن دیده شده است.
از نظر بافت، گره های دستبافته های تویسرکان گره ترکی یا همان متقارن و بیشتر یک پود هستند و پرز بلند و نرمی دارند. رجشمار فرش تویسرکان معمولا بین ۲۰ تا ۳۰ است. رنگ های مورد استفاده بافندگان تویسرکانی معمولا سرمه‌ای، عاجی، سرمه‌ای و قرمز و از نوع رنگرزی گیاهی یا شیمیایی است.
روستاهای مهم قالیبای تویسرکان عبارتند از روستای بیرده (ابودردا)، اشتر مله، سیادره، پیرپازول، شهرستانه، گل زرد، تخته گلی، تخته سفید، بابا کمال و یعقوب شاه.
رایج‌ترین طرح قالیچه های تویسرکان، از لچک‌ها و ترنجی نسبتا بزرگ و متن کوچک ساخته شده است که نقوش آن بیشتر گیاهی است و خطوط تشکیل دهنده لچک و ترنج آن که در حاشیه هم دیده می‌شود، کنگره‌ای و دندانه‌دار به نظر می‌رسد.
هنر و صنعت فرش بافی در شهرستان تویسرکان بیشتر در مناطق روستایی رواج دارد که با استفاده از پشم های محلی گوسفندان صورت می گیرد. متاسفانه در طول سال‌های گذشته و با توجه به عدم حمایت دولت از بافندگان و از سوی دیگر افزایش چندین باره قیمت مواد اولیه برای تولید فرش و بالا رفتن نرخ دستمزد منجر به کاهش تقاضا برای بافندگی را در این منطقه همچون مناطق دیگر کشور رقم زده است.
در حال حاضر منطقه تویسرکان با کاهش تولید نسبت به دهه‌های گذشته روبروست و دستبافته‌هایی که در بازار موجود هستند معمولا متعلق به دهه‌های گذشته هستند.
